PAG-IBIG...
.. sa pelikula o maging sa telenobela yan ang inaabangan ng lahat, dyan nagkakaron ng kulay ang maaksiyon naming pakikipaglaban para sa kabutihan at ikakapaya ng mundo..
yan ang kahinaan naming mga tagapagligtas.. yan ang kahinaan ko.. ano nga ba ko sa likod ng mga matang mapanghusga? o ano nga ba ko sa likod ng kamera?
e sino nga ba ako?
ako si superman..at eto ang aking natatagong lihim..
pangalan ko ay CLARK, kung ilang taon na ko? yan ang di ko alam at di ko na matandaan..matagal na ko sa mundo, siguro ay di ka pa sinisilang ay nandito na ko, di ko rin alam bakit ako naging tagapagligtas ,ang pagkakaalam ko lang ay kilala ako samin bilang barako,walang kinakatakutan di kailangan ng kahit anong medisina para lumakas,pusakal,pero matulungin sa nangangailangan. kaya kong pumaslang para sa kaibigan o sa naapi. Di naman talaga ko masamang tao, pero may sarili akong prinsipyo.. "WALANG PUWANG SA MUNDO ANG MASASAMA AT MGA AHAS TAO"
pero di yan ang gusto kong malaman nyo.. gusto kong ikwento ang lihim ko, ang lihim na ngayon ko lang ibubunyag,. ang tunay kong pagibig..
una ko syang nasilayan sa isang marumit mabahong palengke, na pinalilibutan ng mga malalaking lalaki, binabastos, hinuhuthutan ng barya dala nya ang isang bilao ng paninda nyang suman, na halos ang kalahati ay nagsabog na sa daan..
"hoy! bitawan nyo sya! ang sigaw ko habang dahan dahang bumababa mula sa himpapawid..
"at sino ka naman?..superman??ikaw ba yan??ipakita mo ang tapang mo samin!!'' sigaw at pang aasar ng mga lalaki na halos kasing laki ng mga balde ang katawan na halos di na magkasya ang pantalon at kitang kita ang mga kuyukot..
''ah ganun.. o sya pagbibigyan ko kayo..kahit sabay sabay pa..lapit!!''
matapos ang isang minuto.. gaya nga lagi nyong napapanood sa telebisyon at nababasa sa mga peryodiko taob ang mga kalaban..sabay ang di magkamaliw na palakpakan ng mga nanonood..
''ligtas ka na..'' wika ko sakanya.. tinayo ko sya at tiningnan sa mata.. biglang may kumabog sa kaliwang parte ng aking dibdib..ngayon ko lang naramdaman ang ganitong pakiramdam.puta! eto naba ang tinatawag nilang tunay na pagibig?.. ang matikas at animong bakal na aking katawan ay parang biglang nanlambot.
''salamat''ang bigkas nya sabay ngiti sakin..
sa di ko malamang pagkakataon,di ko alam ang aking gagawin para akong sorbetes halos matunaw ako sa ngiti nya..niyakap ko sya at biglang nilipad sa kalawakan..
ilang araw..linggo ang lumipas..naging ganun ang aming nakasanayan, matapos nyang magtinda ng suman ay susunduin ko sya sa kanilang mumunting kubo, at ililipad sa kung saan, na kaming dalawa lang,. tuwing kasama ko sya nalilimutan ko ang pagod, at sobra sobra ang saya, ang dami nyang kwento tungkol sa buhay nya, at ako din halos naikwento ko na ata lahat ng aking pakikipaglaban,.
isang araw di ko na mapigilan ang aking nararamdaman,,habang yakap ko sya ng mahigpit sa himpapawid at nilalaro kami ng hangin sa gitna ng naggagandahang ulap..tinitigan ko sya sa kanyang mga mata na nagniningning.. di ko maipaliwanag ang kaba sa aking puso at ang parang alupihan na sobrang likot sa aking tyan..
''mahal kita..unang sulyap ko palamang sa iyo, di ko na napigilan ang humanga at umibig..parang apoy ng lampara ang nararamdaman ko simula nuon hanggang ngayon patuloy na nag aalab..di ko inaasahan na ganundin ang nararamdaman mo pero gusto kong malaman mo na ang matikas at walang talo na si SUPERMAN ay suko at talo sayo nanlalambot ang matitigas kong tuhod at kalamnan sa isang sulyap mo, inuulit ko, mahal kita..mahal na mahal.. di ko alam kung pareho tayo ng nararamdaman pero di ko ipipilit kung hindi, masaya na ko ng ganito.. na kasama ka.''
''masasabi kong mahal na din kita, gaya mo masaya ako pag kasama ka..at hinihiling ko na sana tumigil ang bawat patak ng segundo pag magkasama tayo..wala akong maipapangako sayo..dahil alam ko bawal ang ating pagiibigan..sanlibutan ang aking magiging kalaban at kahati sayo, basta tandaan mo tagapagligtas ka man o hindi nabihag mo ang aking puso''
sa sobrang saya ko ng marininig ang mga sinabi nya nalipad namin ang kasuluksulukan ng mundo ng oras na yun..at nakarating din kami sa langit..
naging mahirap samin ang lahat, dahil may tungkulin akong dapat gampanan.tungkulin sa sanlibutan,.napabayaan ko na ang mundong matagal kong pinrotektahan.. naubos ang aking oras kasama sya.. nagkaron ng maraming gulo sa ibat ibang panig ng mundo, pero wala akong naging pakialam..ang importante masaya ako sa piling ng aking mahal..
''kumilos ka nga dyan.. tulungan mo ang sangkatauhan..ang daming nang sakuna wala ka bang gagawin??''
''kaya naman nila ang kanilang sarili..umasa lang sila sakin ng matagal na panahon kaya ngayon akala nila di nila kayang tumayo sa sarili nilang mga paa..''
''ano kaba?? gumising ka nga sa katotohanan..bago mo pa ko makilala yan na ang sinumpaan mong tungkulin sa iyong sarili, ang tulungan ang lahat ng naapi.. wag mo akong gawing prioridad sa buhay mo, dahil kahit kelan.. di matatanggap ng sangkatauhan ang tayo.. at walang magiging tayo..simula ngayon pinuputol ko na nag ugnayan natin..isipin mo nalang na di tayo nagkakilala, na hindi nag krus ang landas natin..''
''hindi ko kaya!!!wag mong gawin sakin to..''
''eto ang tama at ang dapat.. kalimutan mo na ko, kalimutan na natin ang isat isa, tanggapin an natin na di tayo ang nakatadhana at kahit kelan maging sa kabilang buhay di tayo bagay..''
''alam ko..pero kaya kong isuko ang kapangyarihan ko kapalit ang pagibig mo, kapalit na tanggapin tayo sa mata ng mga tao..''
''alam mong kahit kelan ay hindi..pandidirihan ka, ako, tayo..''
''wala akong paki..siguro naman sa lahat ng naitulong ko kanila kahit kapalit nalang nito ay tanggapin ka''
''hindi sila ganun ang kabutihan ay nakakalimutan..gaya ng isang puting papel,, mas nakikita ang maliit na dumi kesa ang kalinisan na taglay ng malaking bahagi nito.. yan ang katotohanan..ayokong dumihan ang malinis na papel mo sakanila..mas pipiliin ko nalang maging tagahanga mo at tingalain ka mula dito..''
''pero..''
''wala ng pero pero..simula ngayon ikaw at ako ay isa nalang alaala na kailangang ibaon sa limot..na dapat ay tayo lang ang nakakaalam at wala ng iba..kasama na dito ang lihim ng pagiibigan nating dalawa..paalam..maraming salamat sa lahat.. sa sandaling panahon napasaya mo ako,salamat sa pagtanggap mo sa kung sino ako at sa pagkayap kung ano ako..kailanman ay di ko malilimutan ang tulad mo..''
''igagalang ko ang desiyon mo..ako din..maraming salamat sa lahat.. di kita makakalimutan..tunay kong pagibig..sana ay dumating ang araw na kaya na tayong tanggapin ng mundo, pangako babalikan kita sa oras na mangyari yun.. mahal na mahal kita ROBIN..''
....at iyon.. bumalik ako sa pagtulong sa aking kapwa, sa mundo, pero patuloy ko parin binabantayan si robin kahit ang tangi ko nalang magagawa ay tingnan sya mula rito sa itaas..
oo tama ka nagmahal ako ng kapwa ko o kauri ko ''lalake''..tunay at tapat..walang halong biro.pero dahil sa kahit kelan ay di matatanggap ng sanlibutan,pinili namin maghiwalay para sa isat isa..dahil sa mapanlait nyong mga mata,at wala sa katwiran na bibig..kung ako ang tatanungin?kaya ko sana ipaglaban ang aming pagmamahalan pero mas inisip namin kung ano mas mkakabuti para sa lahat..tama si robin,maghintay nalang kami sa tamang pagkakataon na matatanggap kami ng mundo..di man ngayon,pero parating may bukas at nakatanaw lang kami sa di natatapos na pagasa..dahil ng tunay na pagibig, kailanman di mamatay,di maglalaho..
di naman nabawasan ang pagkalalaki ko diba?!ako parin ang matipunong si superman na patuloy kang pinagtatanggol sa gitna ng laban..sana di nabawasan ang paghanga mo sakin dahil ako parin to, umibig lang ako..
at eto ang aking iiwan sa inyo..
''ang tunay na pagibig..WALANG PINILING SANDALI, WALANG PINIPILING LUGAR,AT WALANG PINIPILING TAO..at sana dumating na ang pagkakataon na MALAYA NA TAYONG MAGMAMAHAL sa panahon at lugar na gusto natin..at sa tao na tunay na tinitibok ng puso natin..''
lagda,
SUPERMAN..
******ito ang aking lahok sa bagsik ng panitik 2013 ng
DAMUHAN..blog ng pinoy tambayan ng pinoy****************************
